Το θεατρικό έργο Dystopia: Inferno, της Μαριάννας Παφίτη, είναι μέρος της τριλογίας Dystopia και αποτυπώνει την σχέση μιας γυναίκας, με αναπηρία, με τον φροντιστή της. Εν μέρει βιωματικό, το κείμενο διερευνά τα όρια της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης όταν η καθήλωση είναι μόνιμη και η εξάρτηση από το πρόσωπο του φροντιστή αναγκαία και υποχρεωτική.

Η εξιστόρηση της εξαρτητικής σχέσης ασθενούς – φροντιστή επιτρέπει στην ηρωίδα την συνεχή αναγωγή στο παρελθόν της το οποίο αναδεικνύεται δυστοπικό. Στην προσπάθειά της να ερμηνεύσει την τωρινή δύσκολη κατάστασή της η ηρωίδα καταφεύγει στο μοναδικό εργαλείο που διαθέτει για να κατανοεί τον κόσμο και την λειτουργία του, την λογοτεχνία. Η συνεχής προβολή της ανάγκης της για έξοδο από το σπίτι, από τον εγκλεισμό που προκαλεί η αναπηρία, γίνεται η αφορμή για να προβληθεί η σχέση του ανθρώπου, με αναπηρία, με τον κοινωνικό περίγυρο. Είναι, πράγματι, η διαφορετικότητα της αναπηρίας αποδεχτή; Είναι η κοινωνία της Κύπρου εξοικειωμένη με την εικόνα των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες φροντιστών;

Σε σκηνοθεσία του Λούκα Ιωάννου , στην παράσταση συμμετέχει και ο Χρίστος Κρασίδης.
 

​

​